កវីកំសត់ (បទ កាកគតិ)

Posted in កំណាព្យ, កំសាន្ដ, ជីវិត, អផ្សុក by គ្រីយ៉ា Kriyar

១ . ខ្ញុំជាកវី ជីវិតអប្រិយ កំសត់ស្នេហា
បានស្នេហ៍ស្រីម្នាក់ រស់សែនឈឺផ្សារ ព្រោះស្រស់ជីវ៉ា
អូននាងកែប្រែ ។

២ . រូបបងមិនយល់ ដួងចិត្តនិមល មិនស្មោះនឹងស្នេហ៍
សាកសងសំដី ថាមិនបែកបែរ ស្មោះស្ម័គ្រឥតកែ
អស់មួយជីវិត ។

៣ . រូបបងភក្ដី ស្មោះស្រស់ពិសី ឥតមានកលល្បិច
ដែលចង់បែកបែរ ស្នេហ៍តែអូនពិត ថ្នាក់ថ្នមវរមិត្រ
មិនឲ្យសៅម៉ង ។

៤ . បងខំសប្បាយ ពេលដែលឆោមឆាយ ឆ្លើយថាស្នេហ៍បង
សំដីផ្អែមល្អែម វាចាសាសង ឲ្យរូបខ្ញុំផ្សង
ជួបអូនរហូត ។

៥ . មិនយូរប៉ុន្មាន ស្រស់ពៅពុំផាន អូនប្រែរបូត
ចាកចេញពីបង ប៉ងលារហូត ធ្វើឲ្យបងឆ្កួត
ព្រោះបាត់វរមិត្រ ។

៦ . អូនមិនវាចារ ប្រាប់ដល់រៀមរ៉ា ឲ្យបានអស់ចិត្ត
ហេតុអ្វីនឹមនួន ស្ងួននាងប្រែចិត្ត ធ្វើឲ្យជីវិត
បងសែនមួរម៉ង ។

៧ . បើអូនមិនស្នេហ៍ គួរណាស់មាសមេ ប្រាប់ពីដំបូង
កុំឲ្យបងលង់ ក្នុងជ្រោះភក់ផង់ ជ្រោះស្នេហ៍ល្ងិតល្ងង់
មិនអាចស្ដារបាន ។

៨ . នឹកស្មានមិនដល់ ថាចិត្តនិមល អូនប្រែសាមាន្ដ
លេងសើចនឹងបង ដែលស្មោះកល្យាណ អូននាងប្រែប្រាណ
ឲ្យបងសោកា ។

៩ . បើមានគូរហើយ ម្ដេចពៅត្រាណត្រើយ អូនមិនវាចា
ប្រាប់ឲ្យតាមត្រង់ នោះបងមិនថា បងនឹងសុំលា
លាដោយអស់ចិត្ត។

១០. បងតែងប្រាប់អូន សូមស្រស់នឹមនួន ស្មោះហើយត្រង់ពិត
កុំកុហក់បង ស្នេហ៍ស្នងវរមិត្រ សូមអូនអាណិត
ចិត្តបងដែលស្មោះ ។

១១. ហើយបងដឹងថា រូបបងនេះណា មិនមានអ្វីសោះ
ក្រទាំងសម្បត្តិ រូបកាយមិនស្រស់ មានតែចិត្តស្មោះ
ចំពោះស្នេហា ។

១២. បងមិនពូកែ សាសងលួងស្នេហ៍ បំពេញចិន្ដា
តំរូវចិត្តអូន នឹមនួនកន្និឋា ឲ្យស្ងួនពុំងារ
អូនគាប់ប្រាថ្នា ។

១៣. រូបខ្ញុំអភ័ព្វ ក្រសម្បត្ដិទ្រព្យ ក្រទាំងស្នេហា
ក្រទាំងសំដី ផ្តោះផ្ដងវោហា នឹកគិតកាលណា
អាណិតខ្លួនឯង ។

១៤. ណ្ហើយឈប់ស្ដី រឿងដែលអប្រិយ កន្ដោចកន្ដែង
គិតដល់រឿងស្រី នាំក្ដីចំបែង ឈប់ប្រលែងលេង
ក្នុងរឿងស្នេហា ។

១៥. បងជូនពរស្រី សូមស្រស់ចរណៃ បានក្ដីសុខណ៎ា
ជួបនឹងអ្នកថ្មី ស្រីពេញចិន្ដា ចេះថ្នមកន្និឋា
ឲ្យសុខនិរន្ដន៍ ៕

តាក់តែងដោយ គ្រីយ៉ា

24កុម្ភៈ2015

បរិយាកាសសង្គមកម្ពុជា និងការចូលរួមអភិវឌ្ឍន៍ជាតិរបស់យុវជន

Posted in កម្ពុជាខ្ញុំ, ជីវិត, ទូទៅ, នយោបាយ, សេដ្ឋកិច្ច by គ្រីយ៉ា Kriyar

យុវជនគឺជាធនធានស្នូលនៅក្នុងការកំណត់អនាគត់របស់សង្គមជាតិ។ មិនថាជាតិសាសន៍ណាក៏ដោយ ការអភិវឌ្ឍសង្គមជាតិ គឺ់ជាតួនាទីរបស់អ្នកដឹកនាំ និងប្រជាពលរដ្ឋទូទៅ ហើយក្នុងនោះយុវជនគឺជាធនធានមួយមិនអាចខ្វះបាន។ តួនាទីរបស់អ្នកដឹកនាំប្រទេស ក៏ត្រូវផលិតនូវធនធានយុវជនដែលប្រកបដោយគុណភាពខ្ពស់ (មានគំរិតអប់រំខ្ពស់ សមត្ថភាពខ្ពស់ ភាពឈ្លាសវៃ ហើយប្រកបដោយសីលធម៌ឧត្ដមគតិ សេ្នហា និង ចូលរួមអភិវឌ្ឍន៍ជាតិពិតប្រកដ) ។ ប៉ុន្តែបើសង្កេតទៅមើលស្ថានភាពសង្គមកម្ពុជាបច្ចុប្បន្ន គឺប្រកបដោយភាពអនាធិបតេយ្យ (មិនមែនប្រជាធិបតេយ្យទេ) ភាពមិនច្បាស់លាស់របស់ថ្នាក់ដឹកនាំ បរិយាកាសអប់រំ មិនប្រក្រតី អំពើពុករលួយ ជាពិសេសការលាបពណ៌ពីសទៅខ្មៅ ពីខ្មៅទៅស ភាពគ្មានទំនួលខុសត្រូវ។ បញ្ហាទាំងនេះបានកំពុងដឹកនាំមាគ៌ាប្រទេសនេះឲ្យឈានទៅរកការអភិវឌ្ឍមួយប្រកបដោយភាពមិនច្បាស់លាស់ មិនថាវិស័យសេដ្ឋកិច្ច សង្គមកិច្ច ក៏ដូចជាការអភិវឌ្ឍន៍ធនធានមនុស្សផងដែរ។ ដោយស្ថានភាពបែបនេះហើយ ទើបធ្វើឲ្យធនធានយុវជនមួយចំនួនធំមិនមែនជាធនធានដែលចូលរួមអភិវឌ្ឍន៍ជាតិពិតប្រាកដ តែផ្ទុយទៅវិញជាធនធានដែលចូលរួមបំផ្លាញជាតិ។

តាមរយះការសង្កេត តាមដានពីបរិយាកាសសង្គមកម្ពុជាខ្ញុំអាចធ្វើការសង្ខេបជាបួនសណ្ឋានសំខាន់ៗដូចខាងក្រោម៖

១. បរិយាកាសសង្គមដែល “ភ្នែកភ្លឺ តែមើលមិនឃើញអ្វីដែលជាការពិត” ។ ដោយសារសង្គមមួយប្រកបដោយភាពអនាធិបតេយ្យ ការលាបពណ៌បិទបាំងនូវការពិត ភាពគ្មានទំនួលខុសត្រូវ បានធ្វើឲ្យប្រជាពលរដ្ឋ ក៏ដូចជាយុវជនមួយចំនួនធំដែលមិនបានរិះគិតពិចារណា និង ស្វែងយល់ពីការពិត ធ្លាក់ទៅក្នុងរណ្ដៅមួយដែលងាយស្រួលឆបោក និងគេងប្រវ័ញ្ចយកចំណេញសំរាប់បក្សពួក ក្រុមគ្រួសារ អ្នកដែលមានលុយ មានអំណាច។

២. បរិយាកាសសង្គមដែល “ត្រចៀកស្ដាប់លឺ តែស្ដាប់មិនលឺនូវអ្វីដែលជាការពិត“។ បញ្ហានេះគឺកំពុងស្ថិតនៅក្នុងកំរិតមួយដែលធ្ងន់ធ្ងរក្នុងសង្គមខ្មែរបច្ចុប្បន្ន។ ជាក់ស្ដែងប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយមួយចំនួនធំ បានកំពុងចូលរួមយ៉ាងសកម្មក្នុងការផ្សព្វផ្សាយពត៌មានមិនពិត ពត៌មានដែលមិនឆ្លុះបញ្ចាំងពីតត្តភាពជាក់ស្ដែងរបស់សង្គម មិនឆ្លុះបញ្ចាំងពីភាពក្រីក្រ មិនឆ្លុះបញ្ចាំងពីទុក្ខលំបាករបស់រាស្រ្ដ ។ មិនតែប៉ុណ្ណោះប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយភាគច្រើនបាននឹងកំពុងផ្សព្វផ្សាយពីភាពសប្បាយរីករាយ ពីការភ្លើតភ្លើន ដែលធ្វើឲ្យយុវវ័យឆ្លក់វង្វេង និងភ្លេចគិតពីការចូលរួមកែប្រែសង្គមជាតិឲ្យបានល្អប្រសើរ ។ បញ្ហានេះហើយដែលធ្វើឲ្យប្រជាពលរដ្ឋដែលជាអ្នកស្ដាប់មិនបានទទួល មិនបានស្ដាប់លឺពត៌មានពិត ព្រោះអ្នកដែលផ្ដល់ពត៌មាន គ្មានមនសិការក្នុងការបង្ហាញចំនុចមិនល្អរបស់ខ្លួន ដើម្បីកែលំអរទាំងអស់គ្នា។

៣. បរិកាសសង្គមដែល “មាត់និយាយបាន តែមិនអាចនិយាយនូវអ្វីដែលជាការពិត“។ ការបញ្ចេញមតិយោបល់ ដែលឆ្លុះបញ្ចាំងពីបញ្ហាសង្គម ពីតំរូវការរបស់ប្រជាពលរដ្ឋ គឺជាតំរូវការចាំបាច់ និងអាចនិយាយបានដោយសេរី ក្នុងសង្គមមួយដែលប្រកបដោយលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យពិតប្រកដ ។ តែផ្ទុយទៅវិញ នៅក្នុងសង្គមកម្ពុជាបច្ចុប្បន្ន បានរិតត្បិត គំរាមកំហែង និងវាយប្រហារដល់ជនណាដែលហ៊ាននិយាយការពិត ឬក៏តស៊ូមតិដើម្បីស្វែងរកការពិត ត្រឹមត្រូវ ។ ជាក់ស្ដែងដូចជាអ្នកកាសែត អ្នកតស៊ូមតិ ប្រឆាំងតវារកការពិតយុត្តិធម៌ សំរាប់តំបន់បឹងកក់ បុរីកីឡាជាដើម ត្រូវបានគំរាមគំហែង វាយធ្វើបាប និងចាប់យកទៅដាក់គុកដោយអយុត្តិធម៌។

៤. បរិយាកាសសង្គមដែល “មានគំនិត តែគ្មានឱកាសប្រើប្រាស់គំនិត“។ ដោយប្រកាន់យកនូវរបបបក្សពួកនិយម របបអំពើពុករលួយ បានធ្វើឲ្យឱកាសនៃការចូលរួមរបស់ប្រជាពលរដ្ឋ ជាពិសេសគឺយុវជនមានភាពមិនស្មើគ្នា។ កត្តានេះបានធ្វើឲ្យបាត់បង់ ធនធានយុវជនដែលមានគុណភាពពិតប្រាកដក្នុងការចូលរួមកែប្រែសង្គមជាតិឲ្យបានល្អប្រសើរ។ នៅបណ្ដាប្រទេសអភិវឌ្ឍន៍ ក៏ដូចជាប្រទេសកំពុងអភិវឌ្ឍន៍ជាច្រើន គឺគេត្រូវការយុវជន ដែលមានគុណភាពពិតប្រាកដ មានគំនិតច្នៃប្រឌិត និងឈ្លាសវៃ ក្នុងការចូលរួមយ៉ាងសកម្មបំរើដល់សេចក្ដីត្រូវការ ក្នុងកិច្ចការអភិវឌ្ឍន៍ជាតិ ក៏ដូចជាសេចក្ដីត្រូវការរបស់មនុស្សទូទៅ ។

តាមរយៈការបកស្រាយដោយសង្ខេបខាងលើ ខ្ញុំបាទក្នុងនាមជាប្រជាពលរដ្ឋ ក៏ដូចជាយុវជនមួយរូប គ្រាន់តែចង់ចូលរួមចែករំលែក និងបង្ហាញពីតត្តភាពសង្គមកម្ពុជាបច្ចុប្បន្ន។ បញ្ហាទាំងនេះ គឺជារនាំងដ៏ចំបងមួយដល់ការចូលរួមរបស់យុវជនក្នុងស្ថាបនាជាតិ។ ការសន្និដ្ឋានទាំងនេះ គឺបានមកតាមរយៈការសង្កេតតាមដាន និងស្វែងយល់ការពិត មួយរយៈកន្លងមកនេះ។ ដូច្នេះ ក្នុងនាមយើងជាប្រជាពលរដ្ឋ ក៏ដូចជាយុវជន ដែលជាធនធានស្នូលក្នុងការអភិវឌ្ឍន៍ជាតិ យើងត្រូវតែចូលរួមលុបបំបាត់បរិយាកាសសង្គមដ៏អាក្រក់ដូចដែលរៀបរាប់ខាងលើ ឲ្យសាបសូន្យពីសង្គមជាតិយើង។ ដើម្បីលុបបំបាត់បញ្ហាទាំងនេះបាន មានកិច្ចការមួយចំនួនដែលយើងត្រូវធ្វើរួមគ្នា ដូចជា៖ ដំបូងយើងត្រូវតែចាប់ផ្ដើមផ្លាស់ប្ដូរផ្នត់គំនិតរបស់យើងផ្ទាល់ (ផ្លាស់ប្ដូរពីអាត្មានិយម បក្សពួក ក្រុមគ្រួសារនិយម ទៅជាជាតិនិយម) ហើយត្រូវតែពង្រឹងសមត្ថភាព និងបង្កើនចំណេះដឹងឲ្យបានទូលំទូលាយ។ បន្ទាប់មកត្រូវតែចែករំលែក និងផ្ដល់ពត៌មានពិត ដល់បងប្អូន សាច់ញាតិ ក្រុមគ្រួសារ មិត្តភក្ដិទាំងឡាយ ដើម្បីឲ្យពួកគាត់ស្វែងយល់ និងផ្លាស់ប្ដូរផ្នត់គំនិតទៅរកភាពល្អប្រសើរដូចយើងដែរ។ ការងារមួយទៀត គឺត្រូវតែមានសាមគ្គីភាព អំនត់តស៊ូ និងមិនអស់សង្ឃឹមក្នុងការស្វែងរកការពិត យុត្តិធម៌ជូនសង្គមជាតិ។ កិច្ចការបន្ទាប់នោះគឺ មនសិការ និងការឲ្យតំលៃខ្ពស់ចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក និងរើសយកអ្នកដឹកនាំដែលប្រកបដោយសមត្ថភាព ឧត្ដមគតិ គុណធម៌ សីលធម៌ និងឆន្ទៈស្នេហាជាតិពិតប្រាកដ។

នៅពេលដែលយើងអាចលុបបំបាត់បរិយាកាសដ៏អាក្រក់នៅក្នុងសង្គមជាតិយើងបាន នោះយើងនឹងអាចចូលរួមធ្វើការសំរេចចិត្តទាំងអស់គ្នា ដើម្បីកែប្រែមុខមាត់ជាតិឲ្យមានការរីកចំរើនពិតប្រាកដលើគ្រប់វិស័យ មានសេចក្ដីសុខសន្តិភាព សេរីភាព និងប្រកបដោយលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យពិតប្រាកដ។

29មករា2013

តើព្រោះហេតុអ្វី? (កំនាព្យ បទពាក្យ៧)

Posted in កំណាព្យ, កំសាន្ដ, ជីវិត, ទូទៅ by គ្រីយ៉ា Kriyar

១» តើព្រោះហេតុអ្វីជួបទុក្ខា? ជួបរឿងខ្លោចផ្សាឥតពេលល្ហែរ

បានត្រឹមស្រលាញ់ឥតបានក្បែរ កសាងក្ដីស្នេហ៍ស្មោះមិនបាន។

២» ខុសឆ្គងយ៉ាងណាម្ដេចប្រកាន់? ស្រស់ពៅកំណាន់ប្រាប់បងបាន

អភ័យទោសាណាកណ្យាណ ទើបយើងពីរប្រាណបានសុក្ខា។

៣» តើព្រោះហេតុអ្វីមិនស្មោះត្រង់? ចិត្តល្អផូរផង់បាត់ទៅណា?

កាលគ្រាដំបូងស្មោះស្នេហា វាចាម្ដេចម្ដាក៏ប្រណី។

៤» បងធ្លាប់រីករាយនិងពិសី វាចាភក្ដីសែនពីរោះ

សារសងមិនថាជ្រុលលើសលួស នៅតែលើកទោសដោយស្រលាញ់។

៥» តើព្រោះហេតុអ្វីអូនចុះចាញ់ ថាមិនស្រលាញ់បងសោះឡើយ

ចាញ់ព្រហ្មលិខិតប្រែកន្តើយ អូនលាបងហើយគ្មានមេត្តា។

៦» ហេតុអ្វីបងមិនអាចវាចារ ដោះស្រាយបញ្ហានឹងស្រស់ស្រី

អូនចាកចោលបងគ្មានប្រណី មិនស្ដាប់សំដីបងបកស្រាយ។

៧» ហេតុអ្វីមិនគិតស្រណោះស្ដាយ ដែលយើងពីរកាយបានតស៊ូ

កសាងក្ដីស្នេហ៍មកជាយូរ ហេតុអ្វីត្រូវប្ដូរយកបែកគ្នា?

៨» បងនៅតែគិតស្រស់ពុំងារ គ្រប់ពេលវេលាគ្រប់នាទី

នឹកស្រស់ពាលពៅឆោមឆវី គ្មានអ្នកទី២ក្នុងចិត្តឡើយ។

៩» បងនៅសង្ឃឹមយើងបានស្បើយ បាននៅកៀកកើយគូរវាសនា

សូមគិតជាថ្មីណាកន្និដ្ឋា មិនថាពេលណាបងរង់ចាំ។

១០» ស្នេហ៍បងស្នេហ៍ពិតទោះយូរឆ្នាំ មិនអាចប្រែះស្រាំបាត់បង់ឡើយ

ឲ្យតែរូបអូនមិនកន្តើយ ស្នេហ៍យើងដល់ត្រើយក្ដីសុខសាន្ដ។

តាក់តែងដោយ គ្រីយ៉ា

17កក្កដា2012

មិនមែនបច្ចេកវិទ្យាទេ តែជារឿងជីវិត

Posted in កម្ពុជាខ្ញុំ, ជីវិត, ទូទៅ by គ្រីយ៉ា Kriyar

ដូចជាមានរយៈកាលដ៏យូរលង់ដែរហើយដែលខ្ញុំមិនបានរៀបចំអត្ថបទសំរាប់ដាក់ក្នុងប្លុកមួយនេះ។ ពេលនេះខ្ញុំសុំពេល ដើម្បីចែករំលែកគំនិតបន្តិបន្តួច។ ជាថ្មីម្ដងទៀត ខ្ញុំលើកនិយាយពីបញ្ហាជីវិតមកជជែកគ្នា ក៏ដូចជាចែករំលែកគ្នាដើម្បីស្វែងពីជីវិតរបស់យើងឲ្យបានច្រើន។ ពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ ជីវិតមនុស្សចេះតែប្រែប្រួល ពេលខ្លះក៏សប្បាយរីករាយ ពេលខ្លះក៏ក្រៀមក្រំ ពេលខ្លះទៀតពិតជាស្មុគស្មាញដែលស្ទើរតែមិនអាចរកផ្លូវចេញពីភាពងងឹតទៅរកទីដែលមានពន្លឺបាន។ ប៉ុន្តែទៅជាយ៉ាងណាក៏ដោយក៏យើងមិននិយាយបានថា ជីវិតត្រូវតែរីករាយគ្រប់ពេលវេលា រឺក៏ទុក្ខសោកគ្រប់វេលានោះទេ ពីព្រោះថា ផ្កាកុលាបតែ១ពណ៌មិនសូវជាស្រស់ស្អាតដូចផ្កាដែលមានចំរុះពណ៌ទេ ដូចគ្នាដែរនឹងជីវិតរបស់យើង ត្រូវតែលាយចំរុះនូវការសប្បាយរីករាយ ផ្អែមល្អែម ទុក្ខសោក ទើបធ្វើឲ្យជីវិតកាន់តែមានន័យ ដែលអាចនិយាយបានថា យើងមានសំណាងដែលបានដឹង និងភ្លក់គ្រប់រស់ជាតិនៃជីវិត ព្រោះមានអ្នកខ្លះគ្មានសំណាងដូចយើងទេ។

ចំពោះខ្សែជីវិតខ្ញុំ ក៏មិនខុសពីខ្សែជីវិតអ្នកទាំងអស់គ្នាដែរ ប៉ុន្តែមនុស្សម្នាក់ក៏អាចរៀបចំ និងសំរបសំរួលខ្សែជីវិតរបស់ខ្លួនបានទៅតាមស្ថានភាពជាក់ស្ដែងនៅក្នុងគ្រួសារ និង សហគមន៍ដែលកំពុងរស់នៅ។ បើនិយាយជារួមទៅ បញ្ហាជីវិតរបស់យើងអាចខុសៗគ្នា ហើយដំណោះស្រាយក៏អាចខុសគ្នាដែរ។ ដូច្នេះហើយ យើងគួរតែរីករាយនឹងទទួលយករាល់អ្វីដែលកើតមានឡើងក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់យើង ព្រោះថា យើងមានសំណាងដែលបានយល់ដឹងពីជីវិតបានច្រើន ហើយក៏មានភាពឆ្លាតវៃក្នុងការដោះស្រាយរាល់អ្វីដែលយើងជួបប្រទះ។ ចំពោះខ្ញុំ មានគំនិតថា ការឆ្លាតវៃរបស់មនុស្សមិនមែនអាចវាយតំលៃបានដោយគ្រាន់តែដោះស្រាយលំហាត់គណិតវិទ្យានោះទេ តែផ្ទុយទៅវិញគឺវាយតំលៃពីការចាត់ចែងជីវិតរស់នៅដែលប្រកបដោយសេចក្ដីសុខ សន្តិភាព សំរាប់ខ្លួនឯង ក៏ដូចជាអ្នកនៅជុំវិញខ្លួនមិនថាជិត រឺឆ្ងាយទេ។ មិនខុសគ្នាទេ បើចង់ក្លាយជាមេដឹកនាំល្អ គឺចាំបាច់ត្រូវតែមានភាពវៃឆ្លាតនៅក្នុងការដឹកនាំ។ មានន័យថា អ្នកដឹកនាំត្រូវតែអាចធ្វើឲ្យខ្លួនឯង និងប្រជាពលរដ្ឋរស់នៅប្រកបដោយភាពសុខក្ដម្ភរម្យនា សន្តិភាព និងតម្លាភាព។ ខ្ញុំគិតថា ដើម្បីអាចឈានទៅដល់ចំនុចនេះបាន គឺយើងម្នាក់ៗត្រូវតែមាន “ភាពស្មោះត្រង់ និងទំនួលខុសត្រូវ”។ ភាពស្មោះត្រង់ និងទំនួលខុសត្រូវ ត្រូវតែដើរជាមួយគ្នា ព្រោះយើងត្រូវតែហ៊ាននិយាយការពិត បង្ហាញពីការពិត និងទទួលយកការពិត។ ដូចគ្នាដែរចំពោះបញ្ហាជិវិត ក៏ដូចជាបញ្ហាសង្គមជាតិទាំងមូល។ ជីវិតដែលពោពេញទៅដោយភាពអាប់អួរ (ដូចពពកខ្មៅពេលជិតភ្លៀង 😀 ) ក៏ដោយសារតែយើងបណ្ដោយខ្លួនយើងទៅតាមពពកខ្មៅទាំងនោះ ដោយមិនព្រមបញ្ជៀសខ្លួនចេញទៅរកទីដែលមានពន្លឺ។ បើយើងស្មោះត្រង់នឹងខ្លួនឯង ហើយមានទំនួលខុសត្រូវខ្ពស់ នោះយើងមិនធ្វើបាបខ្លួនឲ្យនៅទីងងឹតទេ ផ្ទុយទៅវិញ ដោយភាពញញឹមទទួលយកការពិត និង ដោះស្រាយបញ្ហាដោយភាពឆ្លាតវៃ។

បើយើងមានទំនួលខុសត្រូវ និងមានភាពស្មោះត្រង់នឹងអ្នកដទៃ នោះយើងមិនបង្កការលំបាក រឺ ភាពក្ដៅក្រហាយដល់ពួកគាត់ទេ ហើយយើងនឹងមានគំនិតថា សេចក្ដីសុខរបស់ពួកគាត់ក៏ជាសេចក្ដីសុខរបស់ខ្លួនយើងផ្ទាល់ដែរ។ មិនខុសគ្នាទេ ចំពោះអ្នកដឹកនាំប្រទេស ត្រូវតែមានទំនួលខុសត្រូវខ្ពស់ និងភាពស្មោះត្រង់ចំពោះពលរដ្ឋខ្លួនក្នុងការកសាងប្រទេស ផ្ដល់សេចក្ដីសុខ សន្តិភាព ដល់ប្រជារាស្ត្រប្រកបដោយតម្លាភាព និងយុត្តិធម៌។ បើប្រជារាស្រ្តរស់នៅប្រកបដោយក្ដីសុខសាន្ដ នោះគ្មាននរណាម្នាក់ក្រោកឈរឡើងដើម្បីប្រឆាំងតវ៉ា ដែលធ្វើឲ្យសង្គមជាតិមានភាពអាប់អួរ ច្របូកច្របល់នោះទេ។

សរុបមក អ្វីដែលខ្ញុំចង់ចែករំលែក គឺយើងត្រូវតែប្រកាន់ភ្ជាប់នូវ “ភាពស្មោះត្រង់ និង ទំនួលខុសត្រូវខ្ពស់” ដើម្បីធ្វើឲ្យមាគ៌ាជីវិតយើងទទួលបាននូវស្នាមញញឹមពិតប្រកបដោយសេចក្ដីសុខ សុភមង្គល។ ហើយយើងត្រូវតែបណ្ដុះគំនិតថា “សេចក្ដីសុខរបស់អ្នកដទៃ ក៏ជាសេចក្ដីសុខរបស់យើង“។ សង្ឃឹមថា ផ្ដើមចេញពីការចែករំលែកគំនិតដ៏តូចមួយនេះ អាចកែប្រែជីវិតយើង និងសង្គមជាតិយើងឲ្យទៅដល់ទីដែលមានពន្លឺដ៏ត្រចះត្រចង់ ប្រកបដោយសេចក្ដីសុខទាំងអស់គ្នា។ 🙂

29សីហា2011

ជីវិត និង បញ្ហា

Posted in ជីវិត, ទូទៅ by គ្រីយ៉ា Kriyar

ខ្សែជីវិតមនុស្សគឺមានគ្រប់រស់ជាតិ មានទាំងផ្អែម ល្វីង ជូរចត់ លំបាក កំសត់ ជួបហើយបែរព្រាត់ សប្បាយរីករាយលាយឡំនឹងទុក្ខា។ ជីវិតមិនដើររលូនដូចដែលយើងប៉ងនោះទេ ប៉ុន្តែយើងត្រូវតែមានវិធី និង បត់បែនទៅតាមកាលៈទេសៈ សំរបទៅតាមបញ្ហាដែលកំពុងជួបប្រទះ។ ជីវិតយើងកាន់តែមានន័យ និងស្រស់បំព្រង ប្រសិនបើយើងចេះលាយចំរុះពណ៌ប្រកបដោយភាពបិនប្រសប់ និងការច្នៃប្រឌិត។ មិនថាខ្មៅ រឺស ក្រហម រឺខៀវ លឿង រឺបៃតង យើងអាចយកមកលាយគ្នាឲ្យទៅជាពណ៌ដ៏ស្រស់ស្អាតមួយ ប្រៀបដូចនឹងជីវិតរបស់យើងដែរដែលលាយឡំទៅដោយទុក្ខសោក សប្បាយរីករាយ បញ្ហារាប់លានជំពូក តែយើងនៅតែអាចបញ្ចេញនូវស្នាមញញឹមប្រកដដោយក្ដីសង្ឃឹមក្នុងជីវិត។ ខ្ញុំយល់ថាមនុស្សគ្រប់គ្នាតែងតែមានបញ្ហា មិនថាអ្នកមាន អ្នកក្រ អ្នកតូច រឺ អ្នកធំឡើយ គ្រាន់តែបញ្ហាដែលកើតមានឡើងមិនដូចគ្នាទាំងអស់នោះទេ។ បញ្ហាដែលខ្ញុំគិតថាលំបាកដោះស្រាយ ប្រហែលជាមិនលំបាកទេសំរាប់អ្នកដទៃ ហើយបញ្ហាអ្នកដទៃដែលគិតថាលំបាក ប្រហែលជាមិនលំបាកសំរាប់ខ្ញុំ។ បញ្ហាផ្សេងគ្នា ដំណោះស្រាយផ្សេងគ្នា ដូចគ្នានឹងការដោះស្រាយក្នុងគណិតវិទ្យាដែរ ការដោះស្រាយលីមីត មិនដូចគ្នានឹងការដោះស្រាយសមីការលីនេអ៊ែរទេ។ ចំណែកដំណោះស្រាយនៅក្នុងសេដ្ឋកិច្ច រឺបញ្ហាសង្គមវិញ គឺស្រាយទៅតាមពេលវេលា និងកាលៈទេសៈ មិនអាចប្រើប្រាស់រូបមន្ដតែមួយជានិច្ចកាលបានទេ ព្រោះថាសម័យកាលតែងតែផ្លាស់ប្ដូរ អាកប្បកិរិយាមនុស្សក៏មិនស្ថិតស្ថេរ បញ្ហាតែងតែប្រែប្រួល។ ដូចគ្នាផងដែរ នៅក្នុងការប្រលង ប្រសិនបើយើងមិនអាចដោះស្រាយបញ្ហា រឺចំណោទ នោះយើងនឹងមិនអាចទទួលបានលទ្ធផលល្អផងដែរ (មិននិយាយក្នុងន័យដែលបានការស៊ីសំណូក រឺពុករលួយនោះទេ)។ ដូច្នេះហើយ នៅពេលដែលយើងជួបបញ្ហាកាន់តែច្រើន នោះធ្វើឲ្យយើងកាន់តែមានភាពវ័យឆ្លាត ធ្វើឲ្យយើងកាន់តែយល់ពីជីវិត ធ្វើឲ្យយើងកាន់តែដឹងពីសង្គម ធ្វើឲ្យយើងកាន់តែស្គាល់ពិភពលោក។ អ្នកប្រាជ្ញ អ្នកដឹកនាំល្អ អ្នកជំនួញដែលជោគជ័យ គឺសុទ្ធសឹងជាអ្នកដែលមានភាពវៃឆ្លាតក្នុងការដោះស្រាយបញ្ហា អ្នកដែលជួបប្រទះ និងយល់ច្រើនពីបញ្ហា អ្នកដែលដឹងច្រើនពីតំរូវការ អ្នកដែលមានភាពច្នៃប្រឌិត ហើយរីករាយនឹងដោះស្រាយរាល់បញ្ហា។ អញ្ចឹងយើងគ្រប់គ្នាក៏អាចក្លាយជាអ្នកដែលជោគជ័យ អ្នកដែលសំខាន់នៅក្នុងសង្គម រឺជាតិសាសន៍មួយផងដែរ បើសិនយើងយល់ដឹងពីបញ្ហាឲ្យកាន់តែច្រើន យើងចេះសំរបសំរួល និងរក្សាស្នាមញញឹមក្នុងការដោះស្រាយរាល់បញ្ហាដែលកើតមានឡើង ដោយប្រកាន់ខ្ជាប់នូវសុទិដ្ឋិនិយម និងផលប្រយោជន៍ដល់ខ្លួនឯងនិងអ្នកដទៃ។ សេចក្ដីសុខរបស់អ្នកដទៃ ក៏ជាសេចក្ដីសុខរបស់យើងគ្រប់គ្នា មិនធ្វើឲ្យអ្នកដទៃឈឺចាប់ ទុក្ខព្រួយ គឺដោះស្រាយបញ្ហាដោយសន្តិវិធី ស្វែងរកជោគជ័យ និងសុខសន្តិភាពដល់ពិភពលោកទាំងអស់គ្នា។ សូមកុំរត់គេចពីបញ្ហា កុំគិតថាមានតែអ្នកដែលមានបញ្ហា កុំធ្វើឲ្យបញ្ហា ទៅជាភាពស្មុគស្មាញ គឺត្រូវទទួលយក និងដោះស្រាយដោយស្នាមញញឹម។ ដូច្នេះ បញ្ហាជាមេរៀន និងជាស្ពានចំលងទៅរកភាពជោគជ័យ បើសិនជាយើងចេះកែច្នៃ និងយកយកដំណោះស្រាយបញ្ហាមកប្រើប្រាស់ឲ្យស្របតាមស្ថានភាព។ “រស់ គឺ ដើម្បីដឹង ដើម្បីសង្ឃឹម ដើម្បីក្ដីស្រលាញ់ ដើម្បីចែករំលែក និង អនុវត្តអំពើល្អ!”